Największa operacja inżynieryjna przeprowadzana w historii Grupy LOTOS rozpoczęła się na początku maja br. Do gdańskiej rafinerii przetransportowano trzy z czterech reaktorów o łącznej masie prawie 2700 t. Są to aparaty instalacji łagodnego hydrokrakingu (MHC) budowanej w ramach Programu 10+. Operacja zakończy się w sierpniu br.

MHC to instalacja, w której produkowane będą komponenty paliw silnikowych, głównie olejów napędowych. Całkowite zaawansowanie realizacji projektu budowy instalacji MHC pod koniec maja wynosi 75%. Zgodne z planem instalacja zostanie przekazana do uruchomienia w listopadzie 2010 r.

Nowy rekord Grupy LOTOS

Dotychczasowy rekord i tytuł najcięższego urządzenia działającego na terenie gdańskiej rafinerii należał do reaktora instalacji hydroodsiarczania oleju napędowego (HDS) ważącego „jedynie” 713 t.

Już na początku kwietnia br. rozpoczęła się trwająca 4 tygodnie podróż trzech kolosów do Gdańska. Statkiem „Fairplayer”, przeznaczonym do transportu ciężkich ładunków wielkogabarytowych, reaktory przypłynęły z włoskich portów Marghera i Marina Di Carrara Łączna masa trzech reaktorów instalacji MHC to (z podporami w czasie transportu) ok. 2700 t. Warto wspomnieć, że grubość ścianek reaktorów wynosi ok. 28 cm. Dla porównania dotychczasowe reaktory na istniejącej instalacji hydrokrakingu mają ścianki o grubości ok. 18 cm.

Wymiary i wagi poszczególnych reaktorów:

930-R1A/B
Wysokość – 28,1 m
Średnica wewnętrzna – 4.5 m
Średnica zewnętrzna – 5.0 m
Waga – 780 t (każdy)

930-R2
Wysokość – 34 m
Średnica wewnętrzna – 5.0 m
Średnica zewnętrzna – 5,57 m
Waga – 1168 t

930-R3
Wysokość – 28,9 m
Średnica wewnętrzna – 5.0 m
Średnica zewnętrzna – 5,57 m
Waga – 974 t

Z Włoch do Polski

Po przeładowaniu reaktorów w terminalu DTC na początku maja br., zostały one pojedynczo spławione Martwą Wisłą do nabrzeża gdańskiej rafinerii, skąd trafiły na plac tymczasowego składowania.

Od 4 maja br., przez 2 tygodnie trwały kolejne transporty trzech reaktorów instalacji MHC. Transport reaktorów do rafinerii zależny był od pogody i stąd odstępy pomiędzy poszczególnymi operacjami. Kapitanat portu zezwalał na transport przy wietrze poniżej 3° Beauforta.

Każda operacja transportu wyglądała podobnie i była rozłożona w czasie na kilka długich etapów. Przez kilka godzin ramię potężnego dźwigu statku przekładało kolejne reaktory na barkę. Po przypłynięciu do miejsca rozładunku w rafinerii, barka każdorazowo cumowała dziobem do frontu nabrzeża, skąd na 26-osiowej platformie reaktor powoli zjeżdżał na ląd.

Dalszy transport reaktora to już tylko „spacerek”, ponieważ prędkość platformy sterowanej za pomocą przenośnego pulpitu kontrolnego nie przekraczała 0,5 km/h. W tego typu operacjach transportowych ciężkich elementów niezbędne są prawie idealne warunki atmosferyczne. Prędkość wiatru podczas tej fazy transportu nie mogła przekraczać 16 m/s, niezbędna także była dobra widoczność i brak dużych opadów atmosferycznych.

Pomimo kilku niekorzystnych dni pogoda dopisała. Przed specjalistami został więc tylko ostatni etap prac, czyli posadowienie reaktorów na fundamentach. Pierwsza tego typu operacja przewidziana jest w pierwszej połowie czerwca.

Rywal gdańskiego Żurawia

Zapowiada się, że charakterystyczny symbol architektury Gdańska – Żuraw – jeden największych i najstarszych dźwigów portowych dawnej Europy, będzie miał potężnego rywala. Na początku czerwca na terenie rafinerii zamontowane zostaną dwa żurawie gąsienicowe firmy Sarens, które posłużą do posadowienia na fundamentach reaktorów R1 A i B. Główny dźwig podnosi maksymalnie 1600 t a dźwig pomocniczy 600 t.

O rozmiarze obu konstrukcji świadczy fakt, iż transport obu żurawi do gdańskiej rafinerii wymagałby użycia 120 samochodów ciężarowych typu TIR. Aby nie doszło do zablokowania dróg, większa część elementów żurawi zostanie jednak przetransportowana drogą wodną – statkiem z bazy firmy SARENS w Belgi a następnie barkami do nabrzeża Grupy LOTOS.

Ostatni, najcięższy reaktor R2, ważący łącznie z podporami transportowymi prawie 1300 t, przypłynie do Gdańska na początku sierpnia. Jego transport i posadowienie na terenie placu budowy instalacji MHC będzie zwieńczeniem, rozpoczętej w maju, największej operacji inżynieryjnej w historii Grupy LOTOS.

W ramach realizowanego w gdańskiej rafinerii Programu 10+ powstaje szereg nowych, zaawansowanych technologicznie instalacji, które pozwolą przede wszystkim na zwiększenie zdolności przerobu ropy naftowej o 75%: z poziomu 6 mln ton do 10,5 mln ton rocznie. Po rozbudowie, konfiguracja gdańskiej rafinerii będzie oparta na zaawansowanych technologiach, zapewniających wysoki poziom odsiarczania produktów ropopochodnych oraz minimalizujących wpływ rafinerii na środowisko. Program 10+ realizowany jest we współpracy z renomowanymi firmami inżynieryjnymi, takimi jak m.in. Shell, Technip, KTI, Uhde, Fluor czy Lurgi, co gwarantuje Grupie LOTOS uzyskanie wytyczonych celów związanych ze stabilną produkcją paliw i innych produktów naftowych spełniających wymagania jakościowe obowiązujące w UE. Pierwsze instalacje wybudowane w ramach Programu 10+ zostaną uruchomione już latem tego roku.

Marcin Zachowicz, rzecznik prasowy Grupa LOTOS S.A., ul. Elbląska 135, 80-718 Gdańsk, tel.(58) 308 75 70, (0) 505 050 454, e-mail: marcin.zachowicz@grupalotos.pl