Najcięższy reaktor instalacji łagodnego hydrokrakingu (MHC), budowanej w ramach Programu 10+, przypłynął do nabrzeża rafinerii Grupy LOTOS S.A. Transport i posadowienie blisko 1200-tonowego reaktora będzie zwieńczeniem, rozpoczętej w maju, największej operacji inżynieryjnej w historii firmy.

Największa operacja inżynieryjna przeprowadzana w historii Grupy LOTOS rozpoczęła się na początku maja br. Do gdańskiej rafinerii przetransportowano wówczas trzy z czterech reaktorów o łącznej masie prawie 2700 t. Są to aparaty instalacji łagodnego hydrokrakingu (MHC) budowanej w ramach Programu 10+. Zgodnie z planem, cała operacja ma zakończyć się w sierpniu br. postawieniem najcięższego reaktora R2.

MHC to instalacja, w której produkowane będą komponenty paliw silnikowych, głównie olejów napędowych. Zgodne z planem instalacja zostanie przekazana do uruchomienia w listopadzie 2010 r.

Nowy rekord Grupy LOTOS

Dotychczasowy rekord i tytuł najcięższego urządzenia działającego na terenie gdańskiej rafinerii należał do reaktora instalacji hydro-odsiarczania oleju napędowego (HDS) ważącego „jedynie” 713 t, który został przetransportowany do rafinerii latem ubiegłego roku. Ten reaktor instalacji HDS właśnie został oddany do użytku.

Już na początku kwietnia br. rozpoczęła się podróż trzech pierwszych kolosów do Gdańska. Statkiem przeznaczonym do transportu ciężkich ładunków wielkogabarytowych, reaktory przypłynęły z włoskich portów Marghera i Marina Di Carrara Łączna masa trzech reaktorów (R1A, R1B, R3)instalacji MHC to (z podporami w czasie transportu) ok. 2700 t. Teraz dołączył do nich najcięższy reaktor (R2) ważący blisko 1200 t.

Warto wspomnieć, że grubość ścianek reaktorów wynosi ok. 28 cm. Dla porównania dotychczasowe reaktory na istniejącej instalacji hydrokrakingu mają ścianki o grubości ok. 18 cm.

Wymiary i wagi poszczególnych reaktorów

930-R1A/B
Wysokość – 28,1 m
Średnica wewnętrzna – 4.5 m
Średnica zewnętrzna – 5.0 m
Waga – 780 t (każdy)

930-R2
Wysokość – 34 m
Średnica wewnętrzna – 5.0 m
Średnica zewnętrzna – 5,57 m
Waga – 1168 t

930-R3
Wysokość – 28,9 m
Średnica wewnętrzna – 5.0 m
Średnica zewnętrzna – 5,57 m
Waga – 974 t

Z Włoch do Polski

Po przeładowaniu reaktorów w terminalu DTC, zostały one pojedynczo spławione Martwą Wisłą do nabrzeża gdańskiej rafinerii, skąd trafiły na plac tymczasowego składowania. Od maja br., przez 2 tygodnie trwały kolejne transporty trzech reaktorów instalacji MHC. Transport reaktorów do rafinerii zależny był od pogody i stąd odstępy pomiędzy poszczególnymi operacjami. Kapitanat portu zezwalał na transport przy wietrze poniżej 3° Beauforta. Każda operacja transportu wyglądała podobnie i była rozłożona w czasie na kilka długich etapów. Po przypłynięciu do miejsca rozładunku w rafinerii, barka każdorazowo cumowała dziobem do frontu nabrzeża, skąd na 26-osiowej platformie reaktor powoli zjeżdżał na ląd.

Dalszy transport reaktorów to już tylko „spacerek”, ponieważ prędkość platformy (SPMT) sterowanej za pomocą przenośnego pulpitu kontrolnego nie przekracza 0,5 km/h. W tego typu operacjach transportowych ciężkich elementów niezbędne są prawie idealne warunki atmosferyczne. Prędkość wiatru podczas tej fazy transportu nie może przekraczać 16 m/s, niezbędna także jest dobra widoczność i brak dużych opadów atmosferycznych. Dotychczas pogoda dopisała inżynierom. Przed specjalistami został więc tylko ostatni etap prac, czyli transport przez rafinerię i posadowienie obu reaktorów na fundamentach. Pierwsza tego typu operacja transportu i posadowienia dwóch reaktorów R1 A/B została już przeprowadzona w czerwcu.

Rywal gdańskiego Żurawia

Zapowiada się, że charakterystyczny symbol architektury Gdańska – Żuraw – jeden największych i najstarszych dźwigów portowych dawnej Europy, będzie miał potężnego rywala. W rafinerii na najcięższy reaktor R2 i ten mniejszy – R3 – prawie 950-tonowy, czekać będzie żuraw gąsienicowy firmy Sarens. Dźwig podnosi maksymalnie 1600 t. O rozmiarze konstrukcji świadczy fakt, iż transport żurawia do gdańskiej rafinerii wymagałby użycia ok. 80 samochodów ciężarowych typu TIR. Aby nie doszło do zablokowania dróg, większa część elementów żurawia została jednak przetransportowana drogą wodną – statkiem z bazy firmy SARENS w Belgii a następnie barkami do nabrzeża Grupy LOTOS.

W ramach realizowanego Programu 10+ (wartość nakładów inwestycyjnych przekracza 1,4 mld euro) na terenie rafinerii Grupy LOTOS S.A. w Gdańsku powstaje szereg nowych, zaawansowanych technologicznie instalacji, które pozwolą przede wszystkim na zwiększenie zdolności przerobu ropy naftowej o 75% (z poziomu 6 do 10,5 mln ton rocznie). Po rozbudowie, konfiguracja gdańskiej rafinerii będzie oparta na zaawansowanych technologiach, zapewniających wysoki poziom odsiarczania produktów ropopochodnych oraz minimalizujących wpływ rafinerii na środowisko. Program 10+ realizowany jest we współpracy z renomowanymi firmami inżynieryjnymi, takimi jak m.in. Shell, Technip, KTI, Uhde, Fluor czy Lurgi, co gwarantuje Grupie LOTOS uzyskanie wytyczonych celów związanych ze stabilną produkcją paliw i innych produktów naftowych spełniających surowe wymagania jakościowe obowiązujące w UE. Pierwsza instalacja HDS, wybudowana w ramach Programu 10+, została oddana już do użytku. Na koniec czerwca br. stan realizacji Programu 10+ osiągnął poziom 82%.

Marcin Zachowicz, rzecznik prasowy Grupa LOTOS S.A., ul. Elbląska 135, 80-718 Gdańsk, tel.(58) 308 75 70, (0) 505 050 454, e-mail: marcin.zachowicz@grupalotos.pl